Sit-anbul
Istanbulsavar ender insanlardan biri olarak, zorunlu bir istanbul gezimden aldigim tatlari tam olarak ayristiramamanin verdigi mayhoslukla doluyum.Yaklasik bir bucuk sene once gittigim yer icin, ayrilik suresince icimde biriktirdigim negatif enerji, kesin yargilar ve disavurdugum propagandhilerin birkismini yidim, sindirdim.Cunku tek basima ciktigim sehir turcuklarinda esasinda cok da gergin bir sehir olmadigini gordum.Ve evet, heryer insan.Insani ozlemisim yeminle.Metrodaki insanlarin yuzlerindeki spesifik Risus Sardonicusvari tebessum pek sirin kacmamakla birlikte eglenceli ve en nihayetinde aciyi belli etmekte.Ama yani gormemek, gozlemlememek de bir secenek olmali. Ayurvedali sketching gunlerinin sonu gelmez uzunlugu benim beynimin alisilmis rutininden sapmalara neden oldu ve biran paralel dunyalara gecme tehlikesi yasadim.Hani bir de disari bakiyorum farkli ortam, farkli bir kar, kontirpiyede kalmis kaleci gibi hissettim kendimi.