Bilmiom ne ayaksın, hem güzel hem manyaksın!

Paulo Coelho'nun "Isigin savascisinin el kitabi" adli kitabindan alintidir: "(...) Isigin savascilarinin gozlerinde hep belli bir isilti bulunur. Bu dunyaya aittirler, baskalarinin hayatlarinin bir parcasidirlar, yolculuklarina cikarken sirtlarinda heybeleri, ayaklarinda sandaletleri yoktur. Her zaman dogru karari almazlar. En onemsiz seyler icin uzulurler, dusunceleri siradandir, bazen de buyuyemeyeceklerine inanirlar. Cogu kez, lutuf gormeyi yada mucizeyi hak etmediklerini dusunurler. Bu dunyada ne yaptiklarina herzaman emin olamazlar. Hayatlarinin anlamsiz olduguna inanarak uykusuz geceler gecirirler. Iste bu yuzden isigin savascisidirlar. Hata yaptiklari icin. Kendilerine soru sorduklari icin. Bir neden aradiklari icin - ve onu kesinlikle bulacaklari icin. (...)"

ilik gibi kizlarin ve koruk gibi erkeklerin diyari izmirin sicak insanlarinin kendini pazarlama yontemlerinin bol cevirkaziyansaminciligi karsisinda artik sasirmiyorum elbet. Ama bu yeni g.t yalayici yontem ilginc geldi biraz, amaci bariz bir sekilde okuz olmak. Kro, arabeskci yada ulkuculerin sahiplendigi kaliplarla, eski ayaga renkli cizgili corap gecirip, ben oyle bulunmaz hint kumasiyim, o kadar egoluyum o kadar ozguven sahibiyim ki kendimle dalga geciyorum, kalitesiz laflar kullanarak kafa karistiriyor, ilgi cekiyorum denmekte. ^^Normaldik, sonra normal olmayin bir degeriniz kalmaz, fark yaratamazsiniz dediler. Gencler hemen degisti, genizler doldu gozler yasardi otlar bitti kutuphane onlerinde. Anormal olduk, catistik gerildik fark yerine terk olduk kendimizden. Isler oyle bir sarpa sardi ki artik okuz oldugu icin insanlar gurur duyar hale geldi. Hey sen normal! Niye normalsin, niye bize benzemiyorsun?^^ Edit: Evet, incisozlukten ve kendi aralarinda analjezik etkili amacsizliklar...

Gecen gece dolabi actim, o kadar doluydu ki odaklanamayip kapattim. Masadaki gullacin goruntusunu begendim, catalladim goruntusunu bozdum. Yanindaki erikten bir tane aldim isirdim ama cok yumusakti, yarim birakip koydum. Salona dondum birakilan sutu ictim, biyik oldu. Disimi fircalar gibi yaptim ve yataga isik acik gittim. Yatagin yanindaki sandalyede duran, hic bitmeyecek kitabi actim. Bitmedi. Uyumusum. Hem wireless acik kalmis, hem isik. Uyaninca kendime cok sinirlendim ve biraz tirt insana donustugumu uzun uzun irdeledim. Burnumdaki tatak kurumus, istekli nefes alisverislerimde sivisle diye dalgalaniyordu. Artik otesini berisini dusunmeden yasamak istedigimi belirttim, gerekince koyuveregitzile cekebilmeyi, otobuste teyzelere surat yapmayi istedim. Kuslar disarda vikir vikirdi.

(...) Dunyanin son suyu damlamak uzereydi. Ruth cemberi gitgide daralarak damlamayi sekillendiriyordu cunku Hayular icin su rahatlama ve dolayli olarak cozunmeydi. Hava yine kapaliydi. Herkes tum olumsuz enerjisini ortaya koyuyor, bazilari bu agir yuke dayanamayarak diz cokuyor, birkac tanesi kendinden gecmis halde yere yigiliveriyordu. Enerji agini bozmanin cezasi silinmekti ama hizli tomurcuklanma bunu fazlasiyla tolere ediyordu. Basta kure seklinde olan damla, simdi devasa bir eliptik sekle donusmustu. Hava akim enerjisi bugunun eglencesiydi, damlanin yogun yapisinda yaptigi her degisiklik ortak bilince dokunuyordu ve halk daha bir sevkle olumsuzlugu tetikliyordu. Bir zamanlar gozleri olarak ihtiyac duyduklari organlar, simdi saydamlasmis ve parlakti. Bu zamansizlik zamaninda boyle hararetli bir olay yasanmamisti. Cember artik bir Hayulunun icinden gecemeyecegi kadar dardi ve son su akimi da kendini buyuk birikime katmaya hazirdi (...)