Eski Siirler-II : Nefis Nefes

Merkezin sol tarafinda
Kosenin karsisinda
Bir eski adam oturur
Asktan bitik, guzelden yitik
Gozlerimizin onunde her gun dogar
Hayallerden ucurtma yapar
Ruzgara kafa tutar
Gun batiminda karanlik onu bogar
Yaprak gibi savrulur kuytuya kuyuya
Hayalden bitik, ruzgardan yitik...

Firtinali yasamin son deminde
Maziler gecidinden bir damla suzuldu icten ice
Hos bir sonbahar gununde
Gordu gencligini kusun gozunde
Gordu sevgilisini topragin renginde
Gordu hicligini yapragin dususunde...

Hayat onu anlayamamisti, o da hayati
Ama artik ne onemi vardi ki
Hayat da onun kadar yoktu
Hayat da onun kadar boktu
Hayat da onun kadar toktu artik tartismaya...

Ve en sonunda ayrilik vakti geldi
Herkes kendine ait olani aldi ve gitti
Zit yonde ve kararlilikla
Hayat buyuk bir cuvalda onun yasamini aldi
O ise ruhunu aldi beyaz isiga dogru
Agir ama hafif, yorgun ama mutlu...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nerede eski bonibonlar?

Montaigne "Denemeler" den alintilar

Minimalizm üzerine düşünceler