Eski Siirler-III : Potpourri

Kim bilebilirdi ki tum bu guzel insanlar,
Kuslar,Denizler,Agaclar
Sana bir gun sirt cevirecek
Seni sensiz birakacak yapayalniz, paramparca...

x

Birken bin oldun, tum Dunyayi fethettin
Kendini bereketinde, mulkiyetinde kaybettin
Yine de eksik birseyler farkettin
Dondun baktin ardina, golgeni bile yok ettin...

x

Karanlik sislerin arasindan O'nu gordu
Yine Merhametli, yine sevecen,
Yine insani insan yapan
Sen artik ben, ben artik sen...

x

Ben miydim beni benden alan
yoksa sen miydin beni bana satan?

x

Gozunu ufka cevirdi bir yaz aksami
Yikti duvarlarini acildi sonsuz evrene
Yildizlar aldi onu goturdu,
Bitmeyen guzellige, guzel bilinmeyene...

x

Deliligim, mantigim, tanikligim
Hepsi senin yuzunden
Gozlerinden yaslar suzulurken
Hicbir yuz guzel degil senin yuzunden

x

Duvarlarda yankilanan kusursuzluk
Bir garip mutluluk, bir garip huzursuzluk
Kusursuz duvarlarin yankisi
Omrun torpusu, gecmeyen susuzluk...

x

Tum dunya senin malin olsa ne yazar ey fani, icindeki insan parcalarini gulduremedikten sonra?

x

Iste gunes yeniden yukselmekte
Yeni bir umudun habercisi
Golgeler cekilmekte inlerine
Tarifsiz zarifliklerin bekcisi

Zayiflik hissediyorum isil gunese karsi
Sinirler mizrak gibi uzanmakta
Iyiye karsi siper almakta
Son direnislerinde, susuz ve bitik...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nerede eski bonibonlar?

Montaigne "Denemeler" den alintilar

Minimalizm üzerine düşünceler