"Baba, söyle de biraz mp3 atsınlar"

2000 yılının yazına doğru, insanlık yeniden belini doğrultmaya çabalar gibiydi. Milenyumla beraber kıyametin kopmasını bekleyenler yaşamaya devam etmiş, sağa sola dağıttıkları umutlarını geri topluyorlardı. Dünya henüz terörle sınanmamış, cep telefonları internete girememiş, Şenol Güneş yönetimindeki milli takım henüz milleti manyak etmemişti.

Böyle bir ortamda, ingilizceyi yeni öğrenip karamelize etmeye başlayan ve herşeyden sıkılma eğilimi taşıyan yaşta biri için bilgisayar ve onun bize kattıkları önem verilmesi gereken birşeydi. Eski ve yavaş bir bilgisayarın yapamadıkları, Ali Kırca'nın Siyaset Meydanı'nda yapamadıklarıyla eşdeğerdi. Açılmayan, yavaş çalışan her oyun, kalpte bir burukluk bırakırdı. Önümüzdeki yıllarda kızların farkedilip, teknolojiden başka şekillerde faydanılacağı gerçeği o yıllar es geçilen ve sonraları başka bir yazıya konu olabilecek bir durumdu.

Okullar tatil olalı yaklaşık bir ay olmuştu ve cumartesi sabahı corn flakes ve oyun vaktiydi. Bu yarı-hipnoz durumunda sağ omza dokunan baba eli ve arkasından söylenenler yeni bir başlangıçlar silsilesini tetiklemekteydi: "Oğlum gel, bilgisayar bakmaya gidelim".

Çarşı huzurluydu, şehrin bir kısmı sahil şeridinde güneşlenmeye gittiği için sakinlik ve dinginlik vardı. Pizza pizza'nın combo menüsünü gömüp, babamla havadan sudan konuştuktan sonra (kız olmayınca muabbet dönmüyor), bilgisayarcıya doğru yürümeye başladık. İçeri girdik, ticarete aşırı meraklı dükkan sahibiyle nasıl bir bilgisayar istediğimizi konuştuk. Kah ses kartını ucuz seçtik, kah ekran kartını kallavileştirdik ve babamın cebine uygun kombinasyonu bulduk. "2-3 saat sonra gelin, hazır olur" diyerek, yüreklere su serpti. O yaşın verdiği utangaçlıkla babama, önemsiz duran ama hayatımı değiştirecek cümleyi kurdum: "Baba söyle de, biraz mp3 atsınlar".

Bilgisayarların sırt çantasında değil de, arabanın arka koltuğunda taşınabildiği yıllardı. Yukarı çıkartıp, kurmamız ve babamın beni kutsayıp gitmesi yaklaşık 15 dakika sürdü. Sonunda başbaşa kalabilmiştik. İkimiz de heyecandan titriyorduk. Oda soğuk ve rutubetliydi. İlk adımı kim atacak diye birbirimize kaçamak bakışlar fırlatıyorduk. Sonunda dayanamadım ve ona doğru yaklaştım. (Şaka lan şaka, düğmeye bastım açıldı)

Makyajsız ve pijamalı bir şekilde sabah bana kapıyı açan potansiyelli bir kız gibiydi. Zen buddha kafasıyla Nepal'e gidip, pırıl pırıl dönen Avrupalı turistler gibiydi. İçinde dolanırken özgürce bana kendini sundu ama ekranın sağ alt köşesinde Uludağ Üniversitesi Bilgisayar Müh. mezunu birinin izini taşıyan bir klasör bulunuyordu: "empeüç".

Bu klasöre çift tıklama, benim bundan sonraki müzik bağımlılığımın, müzik tercihlerimin ve ruh haline göre müzikal esnekliğimin temel taşını oluşturabilecek 4 mp3 şarkının kapısını aralıyordu:

"Teoman - 17"


"Barış Manço - Aynalı Kemer"

"Metallica - Fade to Black"

"The Cranberries - Ode to My Family"


"Hayatın gizemi ve güzelliği belki de, size bağlı veya sizden bağımsız en ufak bir adımla hayatınızın büyük bir ölçüde değişebilir olmasıdır."

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nerede eski bonibonlar?

Resim
Insana doymus bir 63yolculugu esnasinda, oksijenin karaborsa oldugu bir atmosferde "bakkal assault" yapmam gerektigini dusundum ki susamistim.Yandaki kizlarin "430ytlden 100ytlye dusmus hemen kaptim cizmeyi, yine de merthan'a begendiremedik ayol" serzenislerinden gazi almis bunyem, kapilar acildigi gibi suzukiii! efektiyle disari suzuluverdi.Iki adim otedeki bakkala girdi ve kandirikci dolaptaki suyu kapti.Ama o esnada bunun yaninda birseyler yenmeli dedi ki, esas olayimiz burada basliyor.Gozler fildir fildir hos birsey aramakta..Albeni- i ih..Kinder surpriz- abes kacar + oyuncagini koyacak yerim yok..Damak- hmm orgazm tehlikesi..(Aniden gozler en sagdaki bonibonlara kayar.) Olamaz niye bukadar bekledim yeniden denemek icin, en son nezaman bonibonun kapagini sampanya acar edasiyla basparmagimla kaldirdigimi ve kafaya diktigimi hatirlamiyorum! Elbetti ki aldim.O anda bonibon icin "bunlar ithal mallar, kriz dolayisiyla dolar firladi,zam yedi, 34dolar yani 68y
Devamı

Montaigne "Denemeler" den alintilar

"Kendinden asagiya bakip da kendi kafasina hayran olan adam, kendinden yukariya, gecmis yuzyillara gozlerini kaldirsin; o zaman yuzlerce devin ayaklari altinda kalacak ve burnu kirilacaktir." "Felsefenin amaci erdemdir; bu erdem de, medresenin soyledigi gibi, sarp, yalcin ve cikilmaz bir dagin basina dikilmis degildir.Ona yaklasanlar, tersine guzel, bereketli ve cicekli bir ova icinde gorurler onu." "Felsefenin insanlara, yasamaya baslarken de, olume dogru giderken de soyleyecekleri vardir." "Ruhtan istenecek sey bir koseye cekilmek, kendi kendine dusunmek, bedeni hor gorup kendi basina birakmak degil, ona baglanmak, onu kucaklamak, sevmek, ona arkadaslik ve kilavuzluk emek, ogut vermek yanlis yola saptigi zaman geri cevirmek, kisaca onunla evlenmek, ona gercekten bir koca olmaktir.Ta ki ikisinin hareketleri arasinda baskalik ve karsitlik degil, uygunluk ve benzerlik olsun." "Biz insanlar oteki yaratiklarin ne ustunde ne altindayiz.Bilge der
Devamı

Minimalizm üzerine düşünceler

Resim
Günümüzde anlamı ve önemi tam anlaşılamayan kavramların istenilen ve işe gelen şekle sokulup, pazarlama öğesi haline getirilmesi bir dünya trendi olmakla beraber, minimalizm aslında tam olarak bunun karşısında durmaktadır. Ülkemiz gibi gelişmekte olan pazarlar, kapitalizmin lokomotifi görevi yaptığından ve bu pazarlardaki insanlar almaktan, aldığı şeyden bıkmaktan ve yenisini istemekten daha öteye gidemediğinden, minimalizm daha çok yurt dışında değer gören ve alt-kültürde popülerleşmeye başlayan bir düşünce sistemidir. “Sahip olmak” yerine, “olmak” odaklıdır. İhtiyacından fazlasına sahip olup bunlarla oyalanmadan ziyade, insanı esas yapması gerekene, esas istediği şeye, esas hissetmesi gerekene yönlendiren bir dinginliktir. Aslında özgürlüktür. Bu tanımlar çoğaltılabilir ve tümden gelip daha öze gidildikçe soyutlaşabilir. İşte bu noktada anlaşılması güçleşir, beyin sınırlarından çıkar ve hissedilmesi gereken bir unsura dönüşür. Kapitalizm, beynimizin evimiz gibi çok eşyalı, günümüz
Devamı